Bana eşlik edebilir misin?

Inna şefin kapısına gitti ve kapıyı çaldı, içeri girdi. Onun oldukça uzun bir süre. Zaten çalışanlar, otobüsü gördükten sonra, her şeyi mutlu bir şekilde terk ettiler ve doğrudan koltuk almak için koştular ve Inna her şey değildi. Sonunda patronun ofisinden çıktı. Solgun yüzünde karışıklık, bazı aptal umutsuzluk yazılmıştır ve aceleci bir bakış destek arıyormuş gibi görünüyordu. Masasına oturdu ve sessizce bir noktaya baktı. Patron ofisten çıktı ve bize veda ettikten sonra otobüse de sıkıştı. Ön kapı çarptı ve sessizlik geldi. Inna'ya bir kayıpta bakıyordum ve uzun kirpiklerini çırpıyordu, önüne bakıyordu. 
- Sana ne? bana baktı, sonra yanlara doğru bir yere baktı ve aniden gözlerinden gözyaşları döküldü. - Evet, ne oldu? - tekrar sordum. Gözyaşlarını dizginlemek için çalışırken, onun kızgınlık bunalmış boğulma, Inna patron ne patron ne de ofis çalışanları değildi öğle yemeği molası sırasında bugün, Inna iddiaya göre, onun ofisine gitti onun kağıtları, e-posta tarama kazma olduğunu onu suçladı bana başladı. Herhangi bir kanıt sunmadı, ancak kağıtlar bozulduğu için ve çalışanların hiçbiri kendilerine hiç izin vermediği için, şüpheler Inna'ya yeni bir şey olarak düştü. Inna'nın buna karışmadığı gerçeğinde, yüzde yüz emin oldum-bütün öğle yemeğini masada oturdum, hiçbir yere gitmedim ve patronun ofisine girseydi kesinlikle fark ederdim. Inna'yı teselli etmeye başladım, bütün bunların saçmalık olduğunu, yarın patronumla konuşacağımı ve her şeyin açıklığa kavuşacağını söyledim. 
O yavaş yavaş sakinleşmeye başladı, ama onun hıçkırıklarıyla, haksız suçlamaların ve haksızlıkların onu ezmeye devam ettiğini fark ettim. Bu yüzden bilgisayarı sıkıca kapattım, masadan kalktım, ona doğru yürüdüm ve dedi ki: - Tamam, akşam sabahı daha akıllıca. Yarın hallederiz ve bitiririz. Şimdi hadi gidelim. İster misin, ben seni götüreyim, eve mi? - Bilmiyorum, ben... - konuşmaya başladı, ama ben, elini tutarak, kesti: - Hadi, Hadi, gidelim. Burada oturup balgam yetiştirecek bir şey yok. Biraz yürüyüp biraz gevşemelisin. Daha fazla kalmamalıyım. Bekle, diye bağırdı, otobüsün gitti! Eve nasıl gideceksin? - Bu gece otelde kalacağım, benim de sorunum var. - Bana eşlik edebilir misin? - Tabii ki geçiriyorum. Tabii genç adamın kavgaya karışmazsa. "Merak etme," diye gülümsedi-üç gün boyunca bir iş gezisine çıktı. - Peki o zaman gidelim.
Ofisten çıktık ve sokaklara gittik. Hızlı bir şekilde otele koştum ve bir oda ayarladım. Daha sonra, Inna'nın içine girdiği tatsız durumu tekrar tekrar tartışırken, meydanda yürüdük. Bir noktada, parkta bir bankta oturduğumuzda, onun için çok üzülüyordum, sadece omuzlarından aldım. Ve o, bunu hissettiğinde, bana o kadar güvenerek sarıldı ki, şimdi birisinin onu korumasına ve korumasına ne kadar ihtiyacı olduğunu anladım. Ve bu saflık beni heyecanlandırdı, ancak arzularımdan biraz utandım ve onları gerçekleştirme hakkı bana vermedi. Evet, sarıldı ve sarıldı. Aksine, sadece birkaç dakika sonra ikna oldum. Mersin escort dükkandan çıktıktan sonra, onun evine doğru yola devam edeceğimizi sanıyordum. Ama o, önümde oldukça yakın duruyor - böylece parfümünün hafif kokusunu ve vücudunun dokunuşunu hissettim – ve gözlerimin içine aşağıdan yukarıya doğru savunmasız bir şekilde bakıyordum, dedi ki: - Beni yanınıza alın, bu gece yalnız kalmak istemiyorum.